Η αξιολόγηση των διπλωματικών εργασιών αποτελεί μια διαδικασία που απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα, προσοχή και σεβασμό. Αν και οι εργασίες αυτές έχουν ήδη αξιολογηθεί και βαθμολογηθεί από τα αντίστοιχα εκπαιδευτικά ιδρύματα, θεωρήσαμε σημαντικό να λάβουμε υπόψη τα κριτήρια της οργανωτικής επιτροπής και, παράλληλα, τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιες οι εργασίες μάς οδήγησαν σε μια ευρύτερη και ουσιαστικότερη αξιολόγηση.
Είναι εμφανές ότι οι περισσότερες διπλωματικές εργασίες διακρίνονται από υψηλό επίπεδο θεωρητικής εμβάθυνσης και αισθητικής παρουσίασης. Ειδικότερα:
1.
Ενδελεχής μελέτη του θεωρητικού
πλαισίου
Συστηματική αναφορά
σε έργα και πηγές, ανάλυση
της μνήμης του τόπου και του περιβάλλοντος χώρου.
2. Πλούσια και ευρηματική
παρουσίαση
Ισχυρή χρήση εικαστικών μέσων, ενισχύοντας την κατανόηση του σχεδιαστικού σκεπτικού.
3. Ευαισθησία
απέναντι στο τοπίο
Μελέτη της σχέσης φύτευσης
και κτιριακού όγκου,
καθώς και της ένταξης
στο περιβάλλον.
4. Ασχολία με θέματα οικολογίας και βιωσιμότητας
Προσπάθεια ενσωμάτωσης σύγχρονων οικολογικών παραμέτρων στον σχεδιασμό.
Η θεωρητική τεκμηρίωση και το αφήγημα εμφανίζονται συχνά ως το δυνατότερο στοιχείο των εργασιών. Σε πολλές περιπτώσεις, η αφηγηματική διάσταση ήταν τόσο συμπαγής και αναλυμένη, ώστε επισκίαζε τον ίδιο τον σχεδιασμό — ένα γεγονός εντυπωσιακό, αλλά και αποκαλυπτικό.
Κριτική παρατήρηση: Από το αφήγημα
στην αρχιτεκτονική πράξη
Η μετάβαση από το αφήγημα —το storyboard— στον δομημένο χώρο αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες
προκλήσεις της αρχιτεκτονικής.
Η αρχιτεκτονική είναι η τέχνη της δημιουργίας χώρου και κατοίκησης· συνεπώς, η θεωρία χρειάζεται να μετουσιώνεται σε μια προσιτή, λειτουργική και χωρικά τεκμηριωμένη πρόταση.
Η πρόθεση και η εργασία που έχει επενδυθεί είναι εμφανείς και αξιέπαινες. Ωστόσο, σε αρκετές περιπτώσεις η χωρική οργάνωση και η κτηριολογική πληρότητα υστερούν σε σχέση με την ποιότητα της ανάλυσης.
Η δυσκολία αυτή είναι κατανοητή, ιδίως
όταν οι φοιτητές καλούνται να σχεδιάσουν έργα με αυξημένες τεχνικές και λειτουργικές
απαιτήσεις.
Γνωρίζουμε ότι πολλά υλοποιημένα κτίρια γύρω μας είναι υποδεέστερα των προτάσεων που παρουσιάζονται εδώ. Όμως, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, η κριτική στο στάδιο του σχεδιασμού είναι ουσιώδης για τη μετέπειτα επαγγελματική εξέλιξη.
Θα λέγαμε συνοπτικά πως οι αναλύσεις ήταν τολμηρότερες από τα ίδια τα κτίρια — ίσως επειδή η θεωρητική σκέψη επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία, ενώ ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός απαιτεί συμμόρφωση με αυστηρότερους κανόνες.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε —όχι να συμβουλεύσουμε— τους σπουδαστές:
·
να μην φοβηθούν την αρχιτεκτονική ως πράξη και όχι μόνο ως αφήγημα
· να πειραματιστούν ακόμη περισσότερο στον σχεδιασμό
Οι φοιτητές διαθέτουν τα μέσα, τις γνώσεις και τις δεξιότητες για να χαράξουν μια διαδρομή πιο δημιουργική, λιγότερο ασφαλή και περισσότερο αρχιτεκτονική.
