Τίτλος: Δίκτυο παρεμβάσεων για την βιωσιμότητα του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης “Αντώνης Τρίτσης”
Φοιτήτριες: Εμμανουηλίδου Φωτεινή, Μινέτου Ιωάννα
Επιβλέποντες Καθηγητητές: Μάντζου Πολυξένη, Πατρίκιος Γεώργιος, Κεβεντσίδης Κωνσταντίνος
Ημερομηνία παρουσίασης: 19 Σεπτεμβρίου 2016
Δ.Π.Θ. Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται ζητήματα πολεοδομικού και αστικού σχεδιασμού με κέντρο το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» και προτείνει στρατηγικούς άξονες για την επιβίωση αυτού του πνεύμονα πρασίνου αλλά και για την ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής του. Τα σύνθετα ζητήματα του χώρου ανατρέπονται επανασχεδιάζοντας τις χρήσεις γης, διεκδικώντας χώρο για πεζούς και ποδηλάτες και διευρύνοντας τις αστικές συναντήσεις.
Αφετηρία
Το Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» αποτελεί έναν χώρο ζωτικό τόσο για την πόλη όσο και για το οικοσύστημα της Αττικής, καθώς πρόκειται για τον τελευταίο βιότοπο του λεκανοπεδίου. Η αντιφατική εικόνα της εγκατάλειψης του Πάρκου από το κράτος σε συνδυασμό με την αυξημένη οικειοποίησή του από την τοπική κοινωνία, είναι το έναυσμα της μελέτης ζητημάτων που σχετίζονται με την αλληλεξάρτηση των κοινωνικών και περιβαλλοντικών ανισοτήτων του χώρου.
Προσεγγίζοντας την πόλη της Αθήνας μακροσκοπικά, γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του πάρκου σε σχέση με την έκταση του δομημένου περιβάλλοντος αλλά και η εγγύτητα του στο Ποικίλο όρος. Αν και πρόκειται για μια σημαντική έκταση πρασίνου, η επισκεψιμότητά του είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με άλλα πάρκα της Αθήνας που βρίσκονται κοντά στο κέντρο της Αθήνας, όπως ο Εθνικός κήπος. Το πάρκο έχει έκταση 1.200 στρ. (έξι φορές μεγαλύτερο από τον Εθνικό Κήπο), βρίσκεται 3χλμ. από το κέντρο της Αθήνας και σε κοντινή απόσταση από τις βασικές οδικές αρτηρίες της πόλης (Αττική και Εθνική Οδό).
Στρατηγική
Η έννοια της βιωσιμότητας απευθύνεται στην δυνατότητα του Πάρκου να συντηρεί πλούσια χλωρίδα και πανίδα, να προσελκύει επισκέπτες μέσα από δραστηριότητες και να καλύπτει μέρος των εξόδων του από ιδίους πόρους. Έτσι, προβήκαμε στον εντοπισμό και την ανάλυση μιας σειράς παθογενειών οι οποίες θεωρούμε πως αποτελούν τροχοπέδη για την βιωσιμότητα του.
Η πρόταση μας αφορά στην δημιουργία ενός δικτύου το οποίο λειτουργεί σε δύο επίπεδα, την σχέση του με τον αστικό ιστό και την εσωτερική ταυτότητα του Πάρκου. Τόσο ο υπερτοπικός του χαρακτήρας, όσο και η τοπική σημασία του Πάρκου εξετάζονται και αναλύονται μέσα από αυτές τις δύο οπτικές.
Επιδιώκεται να αναπτυχθεί μια συνεχής διάδραση με την πόλη και τους κατοίκους της, μέσα από συνδέσεις με την γειτονικές περιοχές κατοικίας, τα σχολεία, τους χώρους συνάθροισης αλλά και τα εμπορικά κέντρα, όχι μόνο για να τροφοδοτείται το πάρκο αλλά και για να αναπτυχθεί μια «πράσινη» κουλτούρα στους κατοίκους με απώτερο σκοπό την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Τέλος, αναδιοργανώνεται το εσωτερικό του Πάρκου, ώστε να επιτελείται ο σκοπός του, που είναι η περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση και η διασφάλιση της αυτονομίας του. Η διαμόρφωση του τοπίου, οι κατάλληλες δραστηριότητες και η αξιοποίηση των χώρων και των προϊόντων του Πάρκου μπορούν να αναδείξουν την ταυτότητα του και να εδραιώσουν την αναγνωρισιμότητα του.
