#τίτλος: [επαναπροσδιορίζοντας τον
ξενιστή] CAMPOCHIARO, Ρόδος, Κέντρο Πολιτισμού &
Φιλοξενίας
#Όνομα φοιτητή: Χατζηκαντής Εμμανουήλ / Student’s name: Chatzikantis Emmanouil
#Ιούνιος 2018 / June 2018#Διπλωματική εργασία / Diploma thesis project
#Επιβλέπουσα: Δούση Μαρία / Supervisor: Doussi Maria
#Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Πολυτεχνική Σχολή, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών / Aristotle University of Thessaloniki, Faculty of Engineering, Department of Architecture
Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η επανάχρηση και αποκατάσταση του κεντρικού κτιριακού συγκροτήματος του ιταλικού αγροτικού οικισμού Campochiaro (σημ. Ελεούσα) στο νησί της Ρόδου. Ο εν λόγω δασικός οικισμός ιδρύθηκε το 1935, την περίοδο δηλαδή της Ιταλικής κατοχής στα Δωδεκάνησα (1912-1943) και σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονας Petracco και Bernabitti. Εκεί μεταφέρθηκαν Ιταλοί υλοτόμοι έποικοι. Η αρχιτεκτονική των κτιρίων που ανεγέρθηκαν ακολουθούν τα ρασιοναλιστικά πρότυπα της περιόδου με έντονο το μεσογειακό στοιχείο. Το κεντρικό κτιριακό συγκρότημα αποτελείται από τρία πολυλειτουργικά κτίρια (διοικητήριο, σχολείο, χωροφυλακή, εργαστήρια, εστιατόριο, ιατρείο, διαμερίσματα) και την εκκλησία περικλείοντας έτσι την ορθογωνική πλατεία. Tα κτίρια αυτά μετά το τέλος της ιταλοκρατίας θα λειτουργήσουν ως Σανατόριο(1947-1970) και έπειτα ως σχολείο και στρατώνας. Σήμερα, πέρα από ένα τμήμα του κτιρίου 3 που χρησιμοποιείται, τα υπόλοιπα στέκουν εγκαταλελειμμένα. Στοιχεία φθοράς χρόνου αλλά και μετέπειτα παρεμβάσεων είναι εμφανή τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Τα γύρω σπίτια του οικισμού εξακολουθούν να κατοικούνται από ντόπιους.
Έπειτα από μελέτη των ιστορικών στοιχείων, των αρχικών ιταλικών σχεδίων και καταγραφή-αποτύπωση της υφιστάμενης κατάστασης, προτείνεται η λειτουργεία του συγκροτήματος ως «Κέντρο πολιτισμού & φιλοξενίας». Πρόκειται για ένα πυρήνα δραστηριοτήτων εναλλακτικής μορφής τουρισμού, που στοχεύει στην επαφή του «ξένου» με το ντόπιο στοιχείο και την αλληλεπίδραση των πολιτισμών.
Το Campochiaro επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει την έννοια του τουριστικού καταλύματος ως προσφερόμενου πολιτισμικού προϊόντος και να το αναγάγει σε εμπειρία και βίωμα του επισκέπτη, συνδέοντάς τον με τον τόπο, την ιστορία και την κουλτούρα του. Το νέο αυτό «Κέντρο» θα λειτουργήσει ως πυρήνας δραστηριοτήτων ενναλακτικής μορφής τουρισμού με στόχο την αναζωογόνηση της ευρύτερης περιοχής. Τα κτίρια θα στεγάζουν πλέον χρήσεις όπως διαμονή, εστίαση, καταστήματα τοπικών προϊόντων, βιβλιοθήκη, χώρους μνήμης, αίθουσες εκδηλώσεων – πολλαπλών χρήσεων - προβολών, παραδοσιακά εργαστήρια αλλά και την υφιστάμενη υπηρεσία δασικής προστασίας. Η μελέτη αποκατάστασης που προτείνεται, σέβεται τον αρχικό σχεδιασμό, καθαιρώντας μετέπειτα προσθήκες που αλλοιώνουν την τυπολογία και μορφολογία των κτιρίων. Οι νέοι χειρισμοί γίνονται πίσω από το ορατό επίπεδο της πλατείας και έχουν την μορφή ξύλινων ή μεικτών ελαφριών κατασκευών, καθιστώντας τες διακριτές από τα υφιστάμενα κτίρια.
Η καινούργια διαμόρφωση στοχεύει να εξυπηρετήσει τις ποικίλες απαιτήσεις του προτεινόμενου κοινόχρηστου πολυλειτουργικού χώρου, διασφαλίζοντας την προσαρμοστικότητα του σε μελλοντικές χρήσεις. Όσον αφορά τον περιβάλλοντα χώρο, επανασχεδιάζεται η πλατεία και δημιουργείται ένα πάρκο παιχνιδιού και γυμναστικής πίσω από το κτίριο 3, στο αποτύπωμα της προσθήκης που αφαιρείται. Στο κτίριο 2 ένα στέγαστρο από ξύλινο δικτύωμα και γυαλί προσφέρει ένα χώρο πολλαπλών χρήσεων που προσαρμόζεται ανάλογα την εποχή. Νέα προσθήκη αποτελούν οι χώροι των cabins σε επαφή με το κτίριο 1 που στεγάζει τα δωμάτια φιλοξενίας, προσφέροντας μια ιδιωτική διαφορετική εμπειρία διαμονής με θέα το δάσος.
#title: [redefining the host] CΑMPOCHIARO, Rhodes, Cultural & hospitality center
#Student’s name: Chatzikantis Emmanouil
# June 2018# Diploma thesis project
# Supervisor: Doussi Maria
# Aristotle University of Thessaloniki, Faculty of Engineering, Department of Architecture
Abstract
The present diploma thesis is engaged in the reuse and
rehabilitation of the central building complex of the Italian rural settlement
Campochiaro (nowadays renamed as Eleousa) on the island of Rhodes in Greece.
This forest settlement was founded in 1935, during the period of the Italian
occupation in the Dodecanese (1912-1943) and was designed by the italian
architects Petracco and Bernabitti. There were transported Italian lumberjacks
settlers. The architecture of the buildings follows the rationalist standards
of the period, with a mediterranean architectural vocabulary. The main building
complex consists three multifunctional buildings (administration, school,
police station, shops, restaurant, doctor’s office, apartments) and the church
thus enclosing the rectangular square. Those buildings after the end of the
Italian occupation functioned as sanatorium (1947-1970) and then as school and
barracks. Today, only one part of building 3 and the church is in use and the
rest is abandoned. All the square’s buildings have undergone alterations and
degenerations, internally and externally, not all in the same level. The houses
of the settlement are still inhabited by locals.
After studying the historical elements, the original
Italian plans and recording of the current situation, it is proposing that the
complex be operated as a "Cultural & Hospitality Center". It will
work as a core of alternative tourism activities, aiming the contact of the
"foreign" with the local element and the interaction of cultures.
Campochiaro attempts to redefine the concept of a tourist accommodation as a
cultural product and to bring it to a experience for the visitor, linking it to
its place, history and culture. This new "Center" will act as a core
of alternative tourism activities, helping to the revitalizing of the wider
region. The buildings will now house uses such as accommodation, restaurant,
café, cinema, local products shops, library, memorial exhibition, event hall,
traditional workshops and the existing forest protection service. The proposed
rehabilitation study respects the original design by eliminating later
additions that alter the typology and morphology of the buildings. The new
manipulations are made behind the visible level of the square and they are
wooden or mixed light constructions, distinct from the existing buildings. The
new configuration aims to serve the diverse requirements of the proposed shared
multifunctional space, ensuring its adaptability to future uses. About the
outdoor, the square is redesigned and behind the building 3, a playground and a
fitness park is planned. In the building 2 a roof of wooden net and glass
offers a multifuction space that works all time. New additions are the wooden
cabins, in contact with the building 1 that houses the guest rooms, offering a
private, different, accommodation experience overlooking the forest.
