Feeling The Gap
Στην περιοχή της Μίκρας υπάρχει ένα όρυγμα, είναι η στάση
του μετρό που δεν έγινε ποτέ.
Φοιτητές : Σπυροπούλου Μαριλένα,Τσουκανάς Παναγιώτης
Επιβλέποντες : Αναστασία Λαδά, Σπύρος Παπαδημητρίου
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Παρουσίαση κ παράδοση : Ιούλιος 2010
Ημ.πρώτης δημοσίευσης στο gra:2011-03-04
Στην περιοχή της Μίκρας υπάρχει ένα όρυγμα διαστάσεων
42x74x25 μ. Είναι η στάση του μετρό που δεν έγινε ποτέ.
Βασικός στόχος κατά το σχεδιασμο είναι η διαμόρφωση
ενός νέου δημόσιου χώρου τον οποίο πέραν της χρήσης του μετρό, θα μπορεί να
επισκεπτεί κάποιος ο οποίος δεν θέλει απαραίτητα να χρησιμοποιήσει το τρένο και
η αναίρεση της βεβιασμένης ανάβασης/κατάβασης.
Θέμα της παρούσας διπλωματικής είναι ο σχεδιασμός του
τερματικού σταθμού μετρό στην περιοχή της Μίκρας στην Θεσσαλονίκη.
Τα βασικά ερωτήματα που μας απασχόλησαν κατά την αρχική
επεξεργασία του θέματος ήταν το αν μπορεί ένας σταθμός μετρό με αυστηρό
πρόγραμμα λειτουργιών να υποδεχτεί νέου τύπου χρήσεις, δημόσιου χαρακτήρα και
ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσε να αναιρεθεί η βεβιασμένη
κατάβαση/ανάβαση της κίνησης.
Αρχική συνθετική αφετηρία
Ως αρχική συνθετική αφετηρία προσεγγίζουμε δίπολα, κάποιες
έννοιες που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το χώρο του μετρό.
Τα δίπολά αυτά είναι τα Ανοικτό-Κλειστό
Στάση -Κίνηση
Ελεύθερη κίνηση-Καθορισμένη κίνηση
Τα προπλάσματα διερευνούν αυτές τις έννοιες, απεικονίζοντας
παράλληλα τα σχέδια των προτεινόμενων σταθμών της Θεσσαλονίκης. Σκοπός είναι η
κατανόηση του χώρου και των χαρακτηριστικών εκείνων που θέλουμε να διατηρηθούν
ή να αναιρεθούν.
Το πρώτο πρόπλασμα απεικονίζει έναν υποσταθμό όπως πρόκειται
να κατασκευαστεί, ενώ στο επόμενο εντάσσεται στον ίδιο χώρο η έννοια της
στάσης.
Στα ακόλουθα διαγραμματα παρουσιάζεται η ομοιογένεια του
χώρου και η αρχική πρόθεση ανασύνταξης της αυστηρά καθορισμένης κίνησης καθώς
και η διάσπαση των ομοιων καθ'ύψος ορόφων.
Σενάριο
Στην περιοχή της Μίκρας υπάρχει ένα όρυγμα διαστάσεων
42x74x25 μ. Είναι η στάση του μετρό που δεν έγινε ποτέ.
Οι διαδρομές
Εντός των αυστηρά καθοριμένων ορίων του ορύγματος
ιχνογραφείται ένα τρισδιάστατο διάγραμμα κίνησης το οποίο αποτελείται από
τέσσερις διαδρομές. Είναι η διαδρομή της εικόνας, του ήχου, της φύσης και της
περιπλάνησης.
Οι τρεις διαδρομές οδηγούν τον επισκέπτη από την επιφάνεια
του εδάφους στο επίπεδο της αποβάθρας, ενώ η διαδρομή της περιπλάνησης δεν
καταλήγει σε αυτό δημιουργώντας περισσότερο διάθεση για περίπατο στο εσωτερικό
του χώρου.
Αυτές οι "θεματικές κατευθύνσεις" που έχουν τη
μορφή γυάλινων σωληνώσεων, αρθρώνονται με μηχανιστικά στοιχεία συνθέτωντας ένα
ιδιόμορφο δίκτυο το οποίο μοιάζει να ίπταται στο χώρο. Το διάγραμμα αυτό της
αναβασης-κατάβασης έχει τη δυνατότητα ανασύνταξης και μεταβολής.
Τα δωμάτια
Πάνω στο διάγραμμα της κίνησης αρθρώνονται
"παρασιτικά" χώροι διαστάσεων 4x4x4, 5x5x5, 6x6x6, που φέρουν την
θεματολογία της εκάστοτε διαδρομής και αποσκοπούν στη δημιουργία στάσεων.
Τα δωμάτια που άλλοτε έχουν ατομικό και άλλοτε συλλογικό
χαρακτήρα, λειτουργώντας ως τόποι απομόνωσης ή συνάντησης, υποδέχονται
"μικροατμόσφαιρες" που συνομιλούν με τους χρήστες δημιουργώντας
έντονες μνήμες.
Το εξωτερικό τους κέλυφος ποικίλλει ως προς τη διαφάνεια του
υλικού, φανερώνοντας, υποδηλώνοντας ή αποκρύπτοντας το χώρο που περικλείουν.
Πολλά από αυτά βρίσκονται σε θέση αναμονής κάποιας χρήσης
αιωρούμενα στο χώρο έχοντας τη δυνατότητα κατακόρυφης κίνησης, ενώ αυτά που
βρίσκονται πάνω στο δίκτυο μπορούν να μετακινηθούν οριζόντια στους βραχίονες.
Τα δωμάτια της πλατφόρμας του τελευταίου επιπέδου μπορούν να κινηθούν ελεύθερα
στο χώρο.
Οι χρήσεις σε όλα τα δωμάτια έχουν τη δυνατότητα μεταβολής
μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα. Η διαδικασία αυτή στοχεύει στο να
συμβαδιζει πάντα ο χώρος με τις δυμανικές εναλλαγές κάθε εποχής.
Σύστημα αιώρησης
Στο σύνολό της η κατασκευή αγκιστρώνεται σε κατακόρυφα
στοιχεία ποικίλων διατομών τα οποία αποδίδουν ρυθμό στο σύνολο.
Τα στοιχεία αυτά συναντόνται ξανά στο επίπεδο του δώματος
σκηνογραφώντας ένα "εικονικό δάσος" με συσπειρώσεις και αραιώσεις. Η
ανθρώπινη κίνηση περιπλέκεται και αποδιοργανώνεται από την παρουσία τους σε
αντίθεση με την αυστηρά καθορισμένη κίνηση εντός του δικτύου.
Η πλατεία
Το "σχέδιο" των οπών στην επιφάνεια του δαπέδου
προκύπτει από την προβολή του δικτύου πάνω σε αυτό, ιχνογραφόντας έτσι την
ένταση της ανθρώπινης κίνησης μέσα πό συσπειρώσεις και αραιώσεις.
Επιπρόσθετα ο εξωτερικός επισκέπτης γίνεται παρατηρητής
καθώς μπορεί να δει αποσπασματικά τη δράση στον εσωτερικό χώρο μέσα από αυτές,
ενώ ο εσωτερικός επισκέπτης διατηρεί επικοινωνία με τον εξωτερικό χώρο και
αντιλαμβάνεται την ένταση της κίνησης στο δώμα.
Το δώμα αποτελεί την εκτόνωση της "μηχανής" και
αμφιταλλαντεύεται ανάμεσα στο ψευδαισθησιακό και στο πραγματικό.
