Δ911.18 Αλέξανδρος Κιτρινιάρης (2019)

Η διπλωματική εργασία αποτελεί την πεμπτουσία των εμπειριών και γνώσεων που αποκομίζει ο φοιτητής κατά την διάρκεια των σπουδών. Αποτελεί την ναυαρχίδα της προσωπικής του αντίληψης και θεωρίας γύρω από τον τρόπο με τον οποίο βιώνεται ο χώρος ενώ μέσα από αυτή την ερευνητική διαδικασία καλείται να προτείνει νέες ερευνητικές κατευθύνσεις σε μια προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης, να απαντήσει σε ερωτήματα σχετικά με την υλικότητα, το περιβάλλον, την τεχνολογία, τον πολιτισμό, την οικονομία και την κοινωνία, να αναζητήσει νέα σχεδιαστικά εργαλεία που θα συγκροτήσουν νέες μεθοδολογικές κατευθύνσεις και να παρουσιάσει την πρόταση του συνδυάζοντας σύγχρονα και παραδοσιακά μέσα αναπαράστασης.

Σε μια προσπάθεια ταξινόμησης και κωδικοποίησης των διπλωματικών του συγκεκριμένου έτους που συμμετείχαν στην διαγωνιστική διαδικασία, παρατηρώ 5 βασικές ενότητες τις οποίες θα θέσω χωρίς σειρά προτίμησης. Η πρώτη αφορά εργασίες με στόχο την υλικότητα, το περιβάλλον, την ενέργεια, την ανακύκλωση και την επανάχρηση. Η δεύτερη αφορά εργασίες με στόχο τον σχεδιασμό και την ανάδειξη τοπιακών υποδομών στο σύνολο της οικοσυστημικής θεώρησης.  Η τρίτη αφορά εργασίες με στόχο την ένταξη νέων υποδομών σε παραδοσιακούς οικισμούς σε μια προσπάθεια συρραφής υβριδικών συστημάτων μεταξύ του νέου και του παλιού. Η τέταρτη αφορά εργασίες με στόχο την αναζήτηση σχεδιαστικών εργαλείων για την δημιουργία πρωτοτύπων τα οποία θα αποτελέσουν δυναμικές διαδικασίες παραμετρικών συστημάτων. Τέλος, η πέμπτη και τελευταία ενότητα αφορά την επίλυση κτηριακών υποδομών με σαφές κτιριολογικό πρόγραμμα συνδυάζοντας τόσο την λειτουργική όσο και την αισθητική παράμετρο του σχεδιασμού.

Κλείνοντας θα πρότεινα σε όλους τους φοιτητές που ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά και να αφουγκράζονται τις ανάγκες του τόπου και της κοινωνίας που πρόκειται να εντάξουν μια κτηριακή ή τοπιακή υποδομή. Η αρχιτεκτονική είναι πλέον εκεί έξω και βρίσκεται σε ένα διαρκές κλίμα ζυμώσεων. Η επιβίωση θέλει γερό στομάχι. Θα πρότεινα επομένως στους νέους αρχιτέκτονες να πειραματίζονται και μην ξεχνάνε ποτέ την αφετηρία και το όραμα τους για την αρχιτεκτονική. Το περιβάλλον στο οποίο καλείστε να δημιουργήσετε διαπλέκεται από πολλές συνιστώσες που πολλές φορές θα αλλοιώνουν την βαθιά δομή της σκέψης σας γύρω από την αρχιτεκτονική. Να βγαίνετε έξω από αυτή τη σφαίρα τακτικά και να εισέρχεστε ξανά με νέες ανάσες. Είναι μακρύς ο αγώνας, να επιμένετε σε αυτόν.