Δ054.21 | Στέγη Θεραπευτικών Τεχνών / Creative arts therapy centre in Laurium


Διπλωματική: Στέγη Θεραπευτικών Τεχνών / Creative arts therapy centre in Laurium
Φοιτητές:  Μαντούβαλου Ηλιάνα-Ελένη, Παναρέτου Μαρίλια
Επιβλέπων:  Παπαϊωάννου Τάσης
Σχολή: ΕΜΠ, 2021




Η συνθετική πρόταση ενός κέντρου δημιουργικής θεραπείας είχε ως αφετηρία την έρευνα στην αξιοποίηση της τέχνης ως μέσο έκφρασης, προσωπικής ανάπτυξης και θεραπείας. Η μελέτη της υφιστάμενης κατάστασης και των αναγκών του δικτύου υπηρεσιών ψυχικής υγείας στην Αττική κατέδειξε την ελλιπή πλαισίωση αυτής, ειδικότερα στην Ανατολική Αττική.




Η ανάγνωση του τοπίου της Α. Αττικής τοποθέτησε το κέντρο δημιουργικής θεραπείας στην άλλοτε βιομηχανική πόλη του Λαυρίου και συγκεκριμένα στο βορειοανατολικό άκρο αυτής, στην περιοχή του λιμανιού, στα ξέφτια της πόλης, μετεωριζόμενο ανάμεσα στο αστικό και φυσικό τοπίο. Ο σχεδιασμός του κέντρου εστίασε αρχικά, σε επίπεδο πόλης, στη δημιουργία ενός χώρου σε άμεση σχέση με τον αστικό ιστό, ενός χώρου κοινού-τόπου, που θα ενθαρρύνει την κοινωνική ώσμωση, διατηρώντας ωστόσο ορισμένα επίπεδα ιδιωτικότητας, που απαιτεί η εσωτερικότητα και πνευματικότητα της θεραπευτικής διαδικασίας.




Μία διαμήκης τομή στο οικόπεδο καθορίζει τον βασικό άξονα οργάνωσης της σύνθεσης, ο οποίος αποτελεί συνέχεια του αστικού ιστού και καταλήγει σε ένα belvedere. Κατά μήκος αυτού τοποθετείται η κεντρική πλατεία του κέντρου, σε δύο επίπεδα, την οποία οριοθετούν οι όγκοι της σύνθεσης οργανωμένοι σε τρεις βασικές ενότητες: ένα αμφιθέατρο-εκθεσιακό χώρο, ένα εστιατόριο-αναψυκτήριο και το κέντρο θεραπείας, το οποίο περιλαμβάνει εργαστήρια δραματοθεραπείας, χοροθεραπείας, εικαστικής ψυχοθεραπείας και θεραπείας μέσω της κεραμικής, διατεταγμένα γύρω από ένα αίθριο. Συμπληρωματικά λειτουργεί ο χώρος του ησυχαστηρίου, για απομόνωση και διαλογισμό.




Με αναφορά στην αρχετυπική δομή της ελληνικής κατοικίας και εμμέσως σε στοιχεία της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, η σύνθεση επιχειρεί να απαντήσει σε ζητήματα οργάνωσης και λειτουργικότητας. Χώρος οριακός. Ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, το φως και τη σκιά, τη γη και τη θάλασσα, τον θόρυβο και τη σιωπή, το ανοιχτό και το κλειστό. Το κέντρο ως γέφυρα μεταξύ δίπολων ωθεί την εξωτερική απλότητα στον σχεδιασμό να αποκαλύψει μία εσωτερική πολυπλοκότητα.