ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
ΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ: Το αστικό τοπίο που περιβάλλει το πεδίο μελέτης
παρουσιάζει έναν μεικτό χαρακτήρα, με κτίρια διαφορετικών ιστορικών περιόδων και τυπολογίας και κλίμακας. Το σύνολο του οικοδομικού τετραγώνου δομείται ως
ένα σύμπλεγμα μεμονωμένων στοιχείων που τοποθετούνται προσθετικά, αφήνοντας στο
κέντρο ένα ακατοίκητο κενό.Η παρούσα διπλωματική εργασία επιχειρεί μια επέμβαση στο κέντρο μιας σύγχρονης μητρόπολης και πιο συγκεκριμένα της Αθήνας. Το πεδίο επέμβασης είναι ένα ασαφές γεωμετρικά αστικό κενό, επί της Ιεράς Οδού και των οδών Λεωνίδου και Ατεμισίου, που καλεί για χωρική και νοηματική συμπλήρωση. Σε αντίθεση με την υπάρχουσα λογική της άτακτης δόμησης του οικοδομικού τετραγώνου, διαμορφώνεται ένας δημόσιος χώρος ικανός να βιωθεί ως τόπος με σαφή χαρακτήρα. Παράλληλα, η σύγχρονη ανάγκη προσβασιμότητας του δομημένου χώρου, οδηγεί τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό σε μια περισσότερο πολυαισθητηριακή προσέγγιση.
Σε μια τέτοια
προσπάθεια συμπερίληψης ατόμων με αισθητηριακές ή άλλες αναπηρίες, επιχειρείται
ο σχεδιασμός ενός κέντρου αναφοράς για άτομα με προβλήματα όρασης στον
Κεραμεικό. Ένα κτήριο που δεν αποτελεί μια κλειστή δομή, σε μορφή ιδρύματος,
αλλά έναν ανοιχτό και δημόσιο πολιτιστικό πυρήνα, που επιτρέπει την κοινωνική
συνύπαρξη και ώσμωση όλων των ατόμων, με ή χωρίς αναπηρίες.
Βασική συνθετική
αρχή είναι ο σαφής ορισμός του κενού χώρου, που αποτελεί το κέντρο της
υπαίθριας κοινόχρηστης ζωής του συγκροτήματος και τμήμα του δημόσιου χώρου της
πόλης. Το κτιριακό σύνολο δανείζεται στοιχεία από το περιβάλλον του,
μεταφράζοντας τον μεικτό χαρακτήρα αρχιτεκτονικής τυπολογίας και λειτουργιών
της περιοχής, σε μια προσπάθεια «ένταξης» του στο αστικό τοπίο. Τέλος, κεντρικό
στοιχείο της αρχιτεκτονικής σύνθεσης αποτελεί η αξιοποίηση της γραμμικής
χάραξης υφιστάμενου κτίσματος εντός του πεδίου, που αποκλίνει από την ορθογώνια
χάραξη του οικοδομικού τετραγώνου και παρακολουθεί εκείνη της Ιεράς Οδού.
