Τίτλος: Σκηνογραφώντας τον κόσμο του Φάουστ
Φοιτήτρια: Παπαδάκη Έλλη-Όλγα
Επιβλέπων: Γιαννούδης Σωκράτης
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης
Οκτώβρης 2017
Το έργο του Γκαίτε βασίζεται στον θρύλο του Φάουστ που φημολογείται ότι ήταν υπαρκτό πρόσωπο του 16ου αιώνα. Φέρεται να ασχολούνταν με την αστρολογία και την μαγεία, πράγματα που έδωσαν τροφή για την δημιουργία του θρύλου του, που αποτελεί και αρχετυπικό μύθο της νεώτερης ευρωπαϊκής σκέψης. Μεταξύ του 1597 και του 1583, γράφεται από τον Κρίστοφερ Μάρλοου ο “Δρ. Φάουστους”, έργο που παιζόταν σταθερά στα αγγλικά θέατρα. Το 1773 ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, ξεκινά την συγγραφή του “Φάουστ”, έργο που αποτελεί και έργο ζωής του συγγραφέα, διαρκώντας, με μεγάλα διαλείμματα, 34 χρόνια. Το πρώτο μέρος ολοκληρώνεται το 1806 και εκδίδεται για πρώτη φορά το 1808. Από το 1808 και έπειτα, ο Γκαίτε καταπιάνεται με την συγγραφή του δεύτερου μέρους, το οποίο ολοκληρώνεται το 1831, επτά μήνες πριν τον θάνατό του. Ο ίδιος ο Γκαίτε χαρακτήριζε το έργο του ως τραγωδία. Έργο ποιητικό και γραμμένο σε ομοιοκατάληκτο στίχο, ενσωματώνει και εναλλάσσει στοιχεία που αντλούν την καταγωγή τους από την τραγωδία, την κωμωδία, το σατυρικό δράμα και την όπερα, τα οποία μπορούν να ενυπάρχουν ακόμα και στην ίδια πράξη. Για αυτές τις εσωτερικές εναλλαγές από τη μία μορφή δράματος στην άλλη ο Ι.Θεοδωρακόπουλος στην Μετάφρασή με αισθητικές και φιλοσοφικές ερμηνείες επισημαίνει: “ Η απότομη μετάπτωση από το τραγικό στο κωμικό, από την τραγωδία στη σάτυρα, έχει σκοπό να εντείνει και να ολοκληρώσει την τραγικότητα του Φάουστ”
