Δ067.19 | Αθηναϊκές Κεντρικότητες: Επαναπροσδιορίζοντας τα Μακρά Τείχη

Διπλωματική Εργασία:  Αθηναϊκές Κεντρικότητες: Επαναπροσδιορίζοντας τα Μακρά Τείχη 

Φοιτήτρια: Μαρία Λακουμέντα 

Επιβλέπων Καθηγητής: Γιάννης Αίσωπος 

Σχολή/Τμήμα: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, Οκτώβριος 2019

Η Αθήνα συνδέεται με το λιμάνι του Πειραιά μέσω μιας αστικής λωρίδας μήκους 6 χλμ περίπου. Στο μεγαλύτερο μήκος της, η λωρίδα έρχεται σε επαφή από τη μια πλευρά με τον Ηλεκτρικό Σιδηρόδρομο Αθηνών - Πειραιά (ΗΣΑΠ) και από την άλλη με την πολυσύχναστη οδό Πειραιώς. Αυτές οι δύο αρτηριακές γραμμές σχεδόν συμπίπτουν με τα “Μακρά Τείχη” της αρχαιότητας, τα οποία κατά την κλασική εποχή παρείχαν την ασφαλή σύνδεση της πόλης των Αθηνών με το επίνειό της, τον Πειραιά. Στο τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Σπαρτιάτες, όντες νικητές, ζήτησαν από την Αθήνα να κατεδαφίσει τα Μακρά Τείχη, γεγονός που σήμανε το τέλος της αθηναϊκής ηγεμονίας. Σε περιόδους ειρήνης, η διαδρομή των Τειχών καθόριζε τα όρια της πόλης. Οι περιστασιακές πολιορκίες προκαλούσαν καταστροφές που συχνά ανιχνεύονται από την σύγχρονη αρχαιολογική έρευνα στα ερείπια των Τειχών, αποδεικνύοντας ότι τα Τείχη στάθηκαν ως «μάρτυρες» των γεγονότων αυτών. Με το πέρασμα των χρόνων, η Αθήνα επεκτείνεται με ραγδαίους ρυθμούς προς τα προάστια. Οι προσπάθειες καθορισμού ενός ευανάγνωστου αθηναϊκού κέντρου τον 19ο αιώνα με τη δημιουργία του Τριγώνου Κλεάνθη - Σάουμπερτ δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τη συνεχώς εξαπλώμενη μητρόπολη.

Με την ανάπτυξη της πόλης, ιδιαίτερα στη διάρκεια του 20ου αιώνα, η ζώνη των Μακρών Τειχών γίνεται μια σημαντική βιομηχανική ζώνη πολλαπλών προγραμμάτων πολύ σημαντικών για την ανάπτυξη της οικονομίας της πρωτεύουσας. Λόγω της αποβιομηχάνισης του αστικού κέντρου, σήμερα πια, στην αρχή του 21ου αιώνα, η ζώνη των Μακρών Τειχών συγκροτεί ένα κτιριακό απόθεμα που βρίσκεται, στις περισσότερες περιπτώσεις, σε κακή κατάσταση με πολλά κτίρια εγκαταλελειμμένα ή ερειπωμένα.

Όπως αναφέρει ο Ιταλός φιλόσοφος Massimo Cacciari στο βιβλίο του Αρχιπέλαγος, η πόλη είναι πολλαπλή και η πολλαπλότητα της είναι φυγοκεντρική. Δεδομένου ότι η Αθήνα πλέον είναι μια πολυκεντρική πόλη με επεκτατικές τάσεις προς τα προάστια δημιουργείται εύλογα το ερώτημα κατά πόσο θα ήταν εφικτή η συγκράτηση αυτής της εξάπλωσης μέσω της δημιουργίας ενός γραμμικού πυρήνα μεταξύ των δύο ισχυρών πόλων, της Αθήνας και του Πειραιά. Άραγε, η Αθήνα θα μπορούσε να «συγκεντρώσει» την πολυκεντρικότητά της με τα Μακρά Τείχη – επαναπροσδιορισμένα πια στη σύγχρονη εποχή– ώστε να λειτουργούν ως χώρος ανάπτυξης ενός νέου Αρχιπελάγους υπερτοπικών κεντρικοτήτων;

Η διπλωματική εργασία πραγματεύεται την ανάπτυξη νέων κέντρων – μεγάλης κλίμακας δημοσίων χώρων κατά μήκος του άξονα των Μακρών Τειχών. Η μελέτη στοχεύει στον επαναπροσδιορισμό της εγγενούς «ευφυίας» αυτής της αστικής λωρίδας καθορίζοντας μια νέα ταυτότητα συνυφασμένη με τα χαρακτηριστικά της εκάστοτε περιοχής της ζώνης αυτής. Επτά επιλεγμένες τοποθεσίες, ξεκινώντας από το λιμάνι του Πειραιά και καταλήγοντας στο λόφο του Φιλοπάππου, συγκροτούν νέα κέντρα κοινωνικής αλληλεπίδρασης και σχηματίζουν ένα “Αρχιπέλαγος”. Η εκάστοτε κεντρικότητα περιλαμβάνει ένα μοναδικό πρόγραμμα που δημιουργεί μια δυναμική αλληλεξάρτηση με τις άλλες κεντρικότητες, καθιστώντας το «Αρχιπέλαγος» ένα αδιαίρετο σύνολο. Κοινά στοιχεία μεταξύ τους αποτελούν ο δημόσιος και τουριστικός χαρακτήρας με σκοπό την ενεργοποίηση του άξονα και της πόλης στο σύνολό της. Η δομή του «Τείχους» αποτελεί πηγή έμπνευσης και τον κοινό παρονομαστή για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό κάθε κεντρικότητας. Ωστόσο, η σχεδιαστική απόδοση του Τείχους ποικίλει ανάλογα με το πρόγραμμα κάθε παρέμβασης. Παράλληλα, τα ίχνη των αρχαίων τειχών λαμβάνονται υπόψη στο σχεδιασμό αντικατοπτρίζοντας τη σύνδεση του αστικού τοπίου με το παλίμψηστo της πόλης.

Κεντρικότητες

1. Προβλήτα στο λιμάνι του Πειραιά 

Εφαλτήριο της αφήγησης αποτελεί το επίνειο της Αθήνας, ο Πειραιάς. Στην κεντρική λιμενική ζώνη προτείνεται ο σχεδιασμός  προβλήτας με απόληξη μια κυκλική κατασκευή που λειτουργεί ως πυρήνας κοινωνικής αλληλεπίδρασης μεταξύ τουριστών και κατοίκων. Η υπερυψωμένη κυκλική κατασκευή στοχεύει στην εκ νέου ανάγνωση του αστικού τοπίου. Τις βραδινές ώρες τα στοιχεία της φωτίζονται μετατρέποντάς την σε «φάρο» για τα πλοία. Επιπλέον, η προβλήτα περιλαμβάνει αστικό εξοπλισμό και καταστήματα. Η πρόσβαση στον χώρο επιτυγχάνεται μέσω ενός νέου κτηρίου κατά μήκος του άξονα που λειτουργεί ως κατώφλι με εγκαταστάσεις για τους επισκέπτες.

2. Μουσείο στο διατηρητέο εργοστάσιο ΧΡΩΠΕΙ στο Ν.Φάληρο

Δεύτερη στάση αποτελεί το Μουσείο στις εγκαταστάσεις του διατηρητέου εργοστασίου Χρωματουργία Πειραιώς- ΧΡΩΠΕΙ επί της οδού Πειραιώς στο Ν. Φάληρο.  Η ΧΡΩΠΕΙ ιδρύθηκε το 1883  και κατά τη δεκαετία του 1970 έφθασε να αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και μεγαλύτερες βιομηχανίες της Ελλάδας. Τα πρώτα χρόνια παρήγε χρώματα, μεγάλες ποσότητες των οποίων εξήγαγε. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 άρχισε να παρασκευάζει φάρμακα. Κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1970 και μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο η ΧΡΩΠΕΙ επεδίωξε να κατασκευάσει φορητά όπλα, χωρίς όμως επιτυχία. Στις αρχές του 1980 εντάχθηκε στις «προβληματικές επιχειρήσεις» και έκλεισε οριστικά λίγα χρόνια αργότερα. Το 1997 το βιομηχανικό συγκρότημα χαρακτηρίζεται διατηρητέο. Στο οικόπεδο διακρίνονται δύο γενιές κτηρίων που αντιπροσωπεύουν αντίστοιχες εποχές της ελληνικής βιομηχανίας. Τα πέτρινα κτήρια με τα κεραμίδια είναι χαρακτηριστικά της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής του 19^ου αιώνα, ενώ μπροστά από αυτά, στο μέτωπο της οδού Πειραιώς, τα κτήρια που οικοδομήθηκαν τη δεκαετία του ’20 αποτελούν δείγματα λιτής μοντέρνας, φονξιοναλιστικής αρχιτεκτονικής.

Στα πλαίσια της μελέτης , προτείνεται η επανάχρηση του συγκροτήματος και η ένταξη ενός Μουσείου που θα χωρίζεται σε τρεις επιμέρους ενότητες συνυφασμένες με τον άξονα των Μακρών Τειχών. Οι ενότητες αυτές διακρίνονται σε α) Ιστορία – Αρχαιολογία, β) Βιομηχανία και γ) Τεχνολογία. Για τις ανάγκες αυτές, προτείνεται η δημιουργία καθαρών αξόνων στο οικόπεδο και συνυπολογίζεται η κατάσταση των κτισμάτων. Συνδετικό στοιχείο των ενοτήτων αποτελεί το τείχος με τη μορφή μακροσκελούς στοάς  που διαθέτει χώρους αλληλεπίδρασης, καταστήματα, εστιατόριο και βοηθητικούς χώρους. Στο πρώτο επίπεδο της νέας μεγαδομής επιτυγχάνεται η σύνδεση με τα διατηρητέα κτήρια μέσω εξερχόμενων πλατφορμών – συνδέσεων.  Το τείχος από την πλευρά της οδού Μουράτη περιλαμβάνει δημόσιο χώρο και συνδέεται άμεσα με τα διατηρητέα κτήρια μέσω ενός νέου ανοίγματος. Επιπλέον, το τείχος δύνανται να υποστηρίξει προγραμματικά και την μελλοντική επανάχρηση του γειτονικού κτηρίου της ΗΒΗ.

3. Λουτρά – Ξενοδοχείο στον Κηφισό

Η τρίτη κατά σειρά παρέμβαση πραγματεύεται τη δημιουργία ενός χώρου ευεξίας και ενός χώρου ξενοδοχείου. Η άμεση γειτνίαση με τον Κηφισό και το Ιερό της Κυβέλης, της θεάς της γονιμότητας κατά την αρχαιότητα, προσφέρουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για ένα χώρο αποσυμφόρησης από την πόλη με το υδάτινο στοιχείο να κυριαρχεί.

Το «τείχος» μεταφράζεται ως ένα κτήριο με χώρους διαμονής (πύργοι) αλλά και δημόσιους χώρους αλληλεπίδρασης. Τα λουτρά βρίσκονται στο κέντρο της παρέμβασης. Τρεις κυκλικές σε κάτοψη δομές διαθέτουν υγρούς χώρους σε διαφορετικές θερμοκρασίες. Η πρώτη ζώνη σε κάθε δομή περιλαμβάνει τα αποδυτήρια. Στις κατασκευές μεγάλου και μεσαίου μεγέθους βρίσκονται και επιπλέον χώροι χαλάρωσης (σάουνα, και μασάζ). Η πολυγωνική παρέμβαση στη βορειοανατολική πλευρά (πάνω από το Ιερό της Κυβέλης)  διαθέτει μια μεγάλη δεξαμενή κολύμβησης. Ο χώρος των Λουτρών ορίζεται με διαφανή κατακόρυφα στοιχεία επιτρέποντας την κυκλοφορία των χρηστών με μαγιώ. Τμήμα των Λουτρών «κρύβεται» κάτω από μια συμπαγή πλατφόρμα. Οι θόλοι που προεξέχουν  προδιαθέτουν τον χρήστη για την παρουσία των ιδιαίτερων χώρων ευεξίας κάτω από το επίπεδο της πλατφόρμας αυτής.

Η υπερτοπική σημασία της παρέμβασης καθιστά απαραίτητη την ένταξη μίας νέας στάσης του δικτύου ΗΣΑΠ. Μέσω αυτής, ο επισκέπτης ακολουθεί το μονοπάτι πάνω από το ποτάμι και κάτω από τη λεωφόρο προκειμένου να φτάσει στην απέναντι πλευρά. Η πρόσβαση στην παρέμβαση επιτυγχάνεται από την βόρεια πλευρά, δίπλα από το «Σχολείον της Αθήνας» .Ο άξονας κίνησης επιτρέπει ακόμη την είσοδο από μία στοά παραπλεύρως του σιδηροδρόμου.

4.  Αστικές καλλιέργειες στο Μοσχάτο 

Στην περιοχή του Μοσχάτου, πλησίον της στάσης του ΗΣΑΠ, επιλέγεται η ένταξη ενός προγράμματος που προάγει τη βιώσιμη ανάπτυξη και συνεισφέρει στην αλληλεπίδραση των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτό. Οι αστικές καλλιέργειες οραματίζονται την πράσινη ανάπτυξη στον αστικό ιστό. Δεδομένης της γειτνίασης της τοποθεσίας με την Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών, επιλέγεται  η εγκατάσταση των καλλιεργειών στα οικόπεδα μεταξύ των οδών Πειραιώς και Θεσσαλονίκης. Η αραιή κατά σημεία δόμηση στο χώρο και η ανάγκη δημιουργίας πρόσφορου εδάφους για τις καλλιέργειες καθιστά επιτακτική την απαλλοτρίωση ορισμένων υπαρχόντων κτηρίων. Ένα «πράσινο τείχος» αποτελούμενο από δενδροστοιχίες οδηγεί στον πυρήνα των καλλιεργειών και σε βοηθητικούς χώρους όπως θερμοκήπιο, χώρο γεωργικής έρευνας, εστιατόριο, δημόσιους χώρους και αποθήκες υλικών. Οι πύργοι, με τη μορφή σκαλωσιάς, φιλοξενούν καλλιέργειες φυτών, κηπευτικών, και λουλουδιών. Οι κάτοικοι συμμετέχουν ενεργά στην περιποίηση του χώρου καλλιεργώντας και την προσωπική τους σοδειά. Μέρος των καλλιεργειών δύνανται να αξιοποιείται από τη Λαχαναγορά. Τέλος, στην πλευρά της οδού Θεσσαλονίκης, η απόληξη του δώματος καταλήγει στα ανασκαφθέντα Μακρά Τείχη, δημιουργώντας ένα διάλογο μεταξύ νέου και παλίμψηστου.

5. Δημόσια Βιβλιοθήκη –Médiathèque - Αγορά και έκθεση βιβλίου στο Μοσχάτο 

Στο σημείο αλλαγής της κατεύθυνσης της οδού Πειραιώς στην περιοχή του Μοσχάτου προτείνεται η δημιουργία Δημόσιας Βιβλιοθήκης, Médiathèque, αγοράς και έκθεσης βιβλίου. Η Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών αλλά και τα κτήρια εκπαιδευτικού - πολιτιστικού χαρακτήρα όπως το Κέντρο Ελληνικού Κόσμου κοντά στην περιοχή ευνοούν τη δημιουργία ενός πόλου συνυφασμένου με τα εν λόγω χαρακτηριστικά.

H παρέμβαση εκτείνεται σε δύο οικόπεδα και τα κτήρια που διατηρούνται είναι εκείνο του IST College και της Εθνικής Τράπεζας. Το «τείχος» μεταφράζεται ως ένας χώρος έκθεσης και αγοράς βιβλίου που εκτείνεται σε δύο επίπεδα με πρόσβαση από τους πύργους.  Το ισόγειο του τείχους λειτουργεί ως στοά – κατώφλι για τα κτήρια στον ενδιάμεσο χώρο. Η Βιβλιοθήκη εγκαθίσταται στο μεγαλύτερο κτήριο της παρέμβασης και διαθέτει δύο μεγάλα αίθρια. Στην νοτιοδυτική πλευρά βρίσκεται το Computer Lab. Στη βορειοανατολική και νοτιοανατολική πλευρά, στο ισόγειο, εγκαθίσταται ένα ερευνητικό κέντρο που εκτείνεται σε δύο επίπεδα, ένας χώρος διαλέξεων, γραφεία και εστιατόριο. Στο δεύτερο επίπεδο, η βιβλιοθήκη συνδέεται με το ερευνητικό κέντρο, ενώ η  έκθεση και η αγορά βιβλίου είναι προσβάσιμα και από το Computer Lab και τη Βιβλιοθήκη.

Το τείχος είναι κατασκευασμένο ως μια μεταλλική κατασκευή και προσφέρει διαφάνεια καθιστώντας τα βιβλιοστάσια ορατά. Κύριο συστατικό της όψης είναι οι περσίδες που χρησιμοποιούνται για την προστασία των βιβλίων από την ηλιακή ακτινοβολία.

6. Αθλητικές εγκαταστάσεις στον Ταύρο 

Για την κεντρικότητα μεταξύ των στάσεων ΗΣΑΠ Καλλιθέας και Ταύρου επιλέγεται η εναλλακτική πρόταση σχεδίασης αθλητικών εγκαταστάσεων που απορροφά τις ήδη υπάρχουσες τριγύρω εγκαταστάσεις. Πιο συγκεκριμένα, ο μακροσκελής χώρος των  νέων «τειχών» φιλοξενεί μεγάλο εύρος αθλημάτων: αντισφαίριση, καλοθοσφαίριση, πετοσφαίριση, στίβο 100 και 200 μέτρων και άλμα εις μήκος. Το τείχος κατασκευασμένο από μεταλλικά υποστυλώματα και συρματόπλεγμα περιλαμβάνει δημόσιους  και βοηθητικούς χώρους. Σημειακά, σε κατάλληλα ύψη πάνω από τα υπάρχοντα κτήρια, προβάλλουν πλατφόρμες γηπέδων ποδοσφαίρου 5x5. H πρόσβαση στις εγκαταστάσεις επιτυγχάνεται μέσω κλιμάκων και ανελκυστήρων. Οι πύργοι διαθέτουν κερκίδες και λειτουργούν ως παρατηρητήρια κατά τη διάρκεια τέλεσης των αγώνων. Ο ισόγειος χώρος του «τείχους» είναι ελεύθερος και σημειακά τοποθετούνται χώροι στάθμευσης. Η μεγαδομή εναρμονίζεται με τα ήδη υπάρχοντα κτήρια. Στην  πλευρά του τείχους μετά τον κόμβο των οδών Αναξαγόρα, 25^ης Μαρτίου και Κύπρου, το «τείχος» αποδομείται και συστάδες υποστυλωμάτων συνεχίζουν μέχρι το σημείο  που σηματοδοτεί το τέλος των Μακρών Τειχών και την έναρξη του Θεμιστόκλειου τείχους.

7. Πολιτιστικός χώρος – Περίπατος στο λόφο του Φιλοπάππου 

Τελευταία στάση της αφήγησης αποτελεί το δίκτυο πολιτιστικών χώρων και περιπάτου στο λόφο του Φιλοπάππου. Λαμβάνοντας υπόψη τα υπάρχοντα μονοπάτια που οδηγούν στον περίπατο Πικιώνη και κατ’ επέκταση στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, προτείνεται η ένταξη  πέντε πλατφορμών με σκοπό τη διεξαγωγή πολιτιστικών εκδηλώσεων και παρακολούθησης κινηματογραφικών έργων κατά τους θερινούς μήνες. Σημειακά τοποθετούνται κτίσματα που περιλαμβάνουν χώρους στάσης, βοηθητικούς χώρους ενώ οι πύργοι λειτουργούν ως παρατηρητήρια. Η ανάβαση στους πύργους επιτρέπει την καθολική ενατένιση των παρεμβάσεων από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι την Ακρόπολη ,του τοπίου του λόφου και της ορνιθοπανίδας του αρχαιολογικού χώρου.  Οι τρεις εκθεσιακοί χώροι στο κέντρο της παρέμβασης παραθέτουν πληροφορίες της ιστορίας του λόφου σε τρεις χρονικές περιόδους ξεκινώντας από τη σύγχρονη εποχή και καταλήγοντας στην αρχαιότητα.. Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η σειρά των υποστυλωμάτων που διατρέχουν το τοπίο μέχρι το Αστεροσκοπείο, υποδεικνύοντας τη διαδρομή του Διατειχίσματος και τμήματος του Θεμιστόκλειου Τείχους.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

Η μελέτη οραματίζεται την ενεργοποίηση του άξονα των Μακρών Τειχών σε μια προσπάθεια αναβίωσης και επαναπροσδιορισμού ενός ορίου που έχει λησμονηθεί και σχεδόν εξαφανιστεί με την πάροδο των χρόνων και την ανοικοδόμηση της νεότερης πόλης της Αθηνών. Η δημιουργία των νέων κεντρικοτήτων θα συμβάλλει στην επανένωση των δύο ισχυρών πόλων της Αθήνας με επανεκτίμηση της ιστορίας, του αστικού τοπίου και του δημόσιου χώρου.

Design Thesis: Athenian Centralities: Redefining the Long Walls 
Student: Maria Lakoumenta 
Supervisor: Yannis Aesopos 
School/Department: Department of Architecture – University of Patras, October 2019 

Athens is tethered to the Port of Piraeus by an urban strip of about 6 km long. For most of its length, this strip is bound on one side by a railroad, the Athens - Piraeus Electric Railway, and on the other by a busy traffic thoroughfare, the Pireos Street. These two arterial lines almost coincide with the “Long Walls” of antiquity, which in the classical era provided protection for the link between the City State centered on the Acropolis and its port. At the end of the 30 year long Peloponnesian War, the victorious Spartans demanded that Athens demolish the Long Walls, an event that marked the end of Athenian hegemony. In periods of peace, the route of the Walls determined the boundaries of the city. The occasional siege caused disasters that are often detected by archaeological research in the remains of the Walls, proving that the Walls stood as “witnesses” to these events. Over the years, Athens has expanded rapidly to the suburbs. Attempts to establish a legible Athenian center in the 19th century by the development of the Triangle Plan of Kleanthis - Schaubert can no longer hold this sprawling metropolis together.

As the Italian philosopher Massimo Cacciari points out in his book Archipelago, the city is multifac­eted and its multiplicity is centrifugal. Given that Athens is now a polycentric city with expansive tendencies towards the suburbs, the question arises as to whether it would be possible to mitigate this expansion by establishing a linear nucleus between the two powerful poles, Athens and Pirae­us. Would Athens be able to ‘concentrate’ its polycentricity with the Long Walls - redefined now in modern times - to serve as a site for the development of an archipelago of new centralities?

This design thesis focuses on the development of new spaces for meaningful communal interaction along the Long Wall axis. Today, the axis is mostly overwhelmed by industrial and commercial use as well as “terrains vagues”. The project aims to redefine the strip’s inherent “intelligence”, determining its present identity and uncovering its latent instrumentality. Seven selected locations starting from Piraeus port and ending up Philopappos Hill represent the site of a new centrality, acting as an island that together form an Archipelago. Each centrality has a unique program that creates a dynamic interdependence with the other centralities, giving the Archipelago a distinctive yet indivisible whole. The Wall structure serves as an inspiration and a common denominator for the architectural design of every island. However, the Wall design and character varies according to centrality’s program. Moreover, the existing ancient walls are taken into account for connection with the modern intervention. 

CENTRALITIES 
1. THE PIER 
The beginning of the narrative takes place in the port of Athens, Piraeus. A pier with a rounded structure in the central area of the harbor, stands as the main idea of the intervention. The struc­ture acts as a nucleus of social interaction between tourists and citizens. The cylindrical form aims to redefine the urban landscape. In the evening, its elements are illuminated, turning it into a light­house for the ships. In addition, the pier includes urban equipment and shops. Access to the site is achieved through a new building along the axis that serves as a gate with facilities for the users. 

2. MUSEUM “CHROPEI” 
The second stop is the Museum at the premises of the preserved Painting Factory called CHROPEI on Pireos Street in N.Faliro region. CHROPEI was founded in 1883 and during the 1970s it became one of the strongest industries in Greece. In the early 1980s, it was plagued with financial problems and a few years later it closed permanently. In 1997 the industrial complex was listed as preserved. The reuse of the complex and the integration of a Muse­um that will be divided into three subsections inter­twined with the axis of the Long Walls constitute the proposal. These sections are a) History - Archeology, b) Industry and c) Technology. The connecting el­ement of the buildings is the Wall in the form of a long arcade that includes interactive spaces, shops, restaurants and auxiliary spaces. The connection to the preserved buildings is achieved through outgo­ing platforms at the first level of the megastructure. 

3. BATHS – HOTEL 
The third intervention deals with the development of a wellness center and a hotel. The immediate proximity to Kifissos river and the Sanctuary of Cybele, the goddess of fertility in antiquity, provide the ideal conditions for a decongested area that is characterized by the dominance of the element of water. The Wall includes accommoda­tion rooms in the towers as well as spaces for commu­nal interaction. The Baths are located in the center of the intervention. Three circular structures have humid spaces at different temperatures. The first zone in each structure includes the changing rooms. The Large and medium-sized buildings include additional relaxation ar­eas (sauna and massage). The polygonal structure on the northeast side (above the Cybele Sanctuary) has a large swimming pool. The area of Baths is defined by transparent vertical elements allowing users to be dressed in swimwear. The importance of the interven­tion makes necessary the integration of a new stop in the railway network. Through the stop, the visitor can follow the path over the river and down the avenue to reach the opposite side. Access to the intervention is achieved from the north side next to the theater. 

4. URBAN FARMING 
The integration of a program that promotes sus­tainability is designed in Moschato region close to the railway stop. Urban farming envisions the green development in the urban fabric. The selection of the site takes into account the proximity to the Cen­tral Vegetable Market of Athens. A green Wall com­posed of trees leads to the core of the crops and the auxiliary spaces. A greenhouse, an agricultur­al research center, a restaurant, public spaces and stores are located in the intermediate space between the Walls. The towers, in the form of scaffolding, include crops of vegetables and flowers. Citizens are actively involved in cultivating their own crops. Part of the crops can be offered to the Central Vegetable Market. Last but not least, part of the roof ends at the excavated Long Walls, thus creating a dialogue between the modern elements and its palimpsest. 

5. PUBLIC LIBRARY 
At the point where Pireos Street changes direction, the design of a Public Library, a Media Library, a book market and exhibition is proposed. The School of Fine Arts as well as the Hellenic World center near the site favor the development of a center in­tertwined with educational features. The interven­tion occupies two blocks and the buildings of IST College and that of the National Bank are preserved. The Wall includes the exhibition area as well as the book market. The Wall has two levels and access is achieved from the towers. The Library is locat­ed in the largest building and it has two atria. On the southwest side is the Computer Lab. On the northeast and southeast side, on the ground floor, there is a two-level research center, a lecture hall, offices and a restaurant. On the second level, the library is connected to the research center. The ex­hibition and the book market are also accessible from the Computer Lab and the Library. The Wall is made of metallic structure and glass panels. The main element of the intervention is the use of blinds which protect the books from the sun’s rays. 

6. SPORTS CENTER 
For the centrality between the stops in Kallithea and Tavros region, the alternative proposal for the design of sports facilities that absorbs the existing surrounding facilities is selected. More specifically, the long space occupied by the new Walls accom­modates a wide range of sports: tennis, basket­ball, volleyball, 100 and 200 meters track field and long jump. The Wall made of metal columns and wire mesh includes public and auxiliary spaces. At appropriate heights above the existing buildings, there are 5x5 football field platforms. Facilities can be accessed via stairs and lifts. The towers have bleachers and they function as observatories during football games. The ground floor of the Walls is free and there are parking spaces. The megastruc­ture is harmonized with the existing buildings. The wall is deconstructed after the intersection of the three streets that pass from the area and metal­lic columns continue until the point where the an­cient Long Walls turn into the Themistoclean Wall. 

7. CULTURE – PROMENADE 
The last stop of the narrative is the network of cul­tural platforms and promenade on Philopappos Hill. Taking into account the existing paths leading to Pik­ionis promenade and thus to the Sacred Rock of the Acropolis, the integration of five platforms for cultur­al events during the summer months and film screens is proposed. Buildings that include public spaces, auxiliary areas and towers that act as observatories are part of the intervention. The ascent to the towers allows the universal observation of the seven inter­ventions from the port of Piraeus to the Acropolis, the landscape of the hill and the birds in the archae­ological site. The three exhibition halls at the center of the proposal provide information about the history of the hill in three periods starting from the modern era and ending in antiquity. An important element is the series of columns running through the landscape to the Observatory, indicating the route of the “Di­ateichisma” Wall and part of the Themistoclean Wall.

CONCLUSION 
The project envisions the activation of Long Walls axis in an effort to revive and redefine a bound­ary that has been forgotten and almost disappeared over time. The creation of new centralities will contribute to the reunification of Athens’ two powerful poles by re-evaluating the history, the urban landscape and the public space.