Δ068.19 | (*)Εκτός Σύνδεσης

Διπλωματική Εργασία: (*)Εκτός Σύνδεσης 
Φοιτητές: Κάρτα Χρυσάνθη, Νάτσος Μάριος 
Επιβλέπων καθηγητής: Σταύρος Βεργόπουλος 
Σχολή: Α Π Θ, Ιούλιος 2019

Ένας χώρος χωρίς ψηφιακές συσκευές. Ένα ερευνητικό κέντρο και μια βιωματική διαβίωση που επανασυνδέει το σώμα και την ψυχή. Μια ατέρμονη περιπλάνηση σε μια  αναλογική μετενσάρκωση. 

Μπορείς να νιώσεις ξανά σαν άνθρωπος; 

Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει ως θέμα τη δημιουργία ενός κέντρου αποσύνδεσης. Πρόκειται για έναν πειραματικό χώρο στον οποίο οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να διαμείνουν για ένα χρονικό διάστημα, αποκομμένοι από τις προσωπικές ηλεκτρονικές συσκευές τους. Σε µμικρή απόσταση από το δομημένο περιβάλλον, οι φιλοξενούμενοι έρχονται σε άμεση επαφή µε τη φύση, αξιοποιούν το σώμα τους, οξύνουν τις δεξιότητες τους ενώ βρίσκουν τόπο και χρόνο για να εκφραστούν και να καλλιεργήσουν το πνεύμα τους.

Το πρόγραμμα χρήσεων στοχεύει σε µία εκ νέου σύνδεση του επισκέπτη µε το ποιον του, μέσα από στοχευμένες δραστηριότητες, που αφορούν την πνευματικότητα, την επικοινωνία, την χειρωναξία και την αμεσότητα οι οποίες ενισχύονται από ερευνητικές ομάδες και ψυχογραφικές δράσεις. Ο χώρος απο(επανα)σύνδεσης τοποθετείται ανάμεσα στο Σειχ Σου και το δομημένο περιβάλλον της Θεσσαλονίκης. Ένας ενδιάμεσος τόπος ο οποίος ακροβατεί ανάμεσα σε αστικό και περιαστικό περιβάλλον, αδυνατεί να βρει πλήρη ταυτότητα, και ορισμό.

Συνακολούθως, η σχεδιαστική διαδικασία σύνθεσης είναι και αυτή ενδιάμεση, και αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον ψηφιακό και αναλογικό σχεδιασμό. Για το λόγο αυτό επιλέχθηκε µια διαδικασία πειραματισμού µε έμφαση στη χειρωναξία για την παραγωγή των διαφόρων δομών, μορφών και χωρικών ποιοτήτων. Χώροι ροικοί, συνεχείς και ακαθόριστοι, δημιουργούνται αρχικά µέσω αναλογικών προπλασμάτων από πλέγμα και γυψόγαζα. Στη συνέχεια µε τη χρήση ψηφιακού σαρωτή, τα μοντέλα ψηφιοποιούνται και τροποποιούνται µέσω μεταγραφής τους στον ψηφιακό χώρο. Τέλος, στοιχεία από την αρχική τους φυσική δομή ενσωματώνονται μέσα από µία διαδικασία συσσωμάτωσης για να παράγουν τις νέες υβριδικές μορφές.






Το αποτέλεσμα αποκαλύπτει ένα χωρικό σύμπλεγμα που δύσκολα κανείς µμπορεί αμιγώς να το κατηγοριοποιήσει. Ισορροπώντας μεταξύ δομημένου και αδόμητου, κτιρίου και τοπίου, αναλογικού και  ψηφιακού η πρόταση µας ευελπιστεί να αποτελέσει ένα υβριδικό εργαλείο σχεδιασμού. Σε µία πλήρως τεχνολογοποιηµένη χρονικότητα, προσπαθεί να προτείνει χωρικές τυπολογίες, να δημιουργήσει ερωτήματα, χωρίς να δώσει άμεσα απαντήσεις, παρά µόνο το έναυσμα για νέους πειραματισμούς.

video: https://vimeo.com/367591055 


(*)OFFLINE 

A space without any digital devices. A research centre and an experiential living that reconnects body and soul. An ever-ending wandering into a phygital reincarnation.

Can you feel like a human again?

This diploma project deals with the creation of a digital detox center. An experimental space where guests have the opportunity to stay for a while, refrained from their personal electronic connecting devices. Within a short distance of the built environment, guests come in direct contact with nature, reclaim their bodies, sharpen their skills while finding the space and time to express themselves and cultivate their spirit.  Our proposed program aims at re-connecting the visitor with his personal qualities, through targeted activities related to spirituality, communication, maneuverability and immediacy, which are supported by research groups and psychographic activities.   The reconnection space as we refer to, is located between the  “Șeyh su” Forest and the built environment of Thessaloniki. An in-between place that balances between urban and suburban surroundings, fails to find complete identity and definition. Consequently, the design process oscillates between digital and analog design. For this reason a process of experimentation with an emphasis on the manu-facture for the production of different structures, forms and spatial qualities was chosen. Fluid spaces, continuous and undefined, are originally created from analogue plaster models. Then using a digital scanner, the models are digitized and modified by transcribing them into the digital space. Finally, elements from their original physical structure are incorporated through an agglomeration process to produce the new hybrid forms. The result reveals a spatial complex that hardly anyone can categorize. Balancing between structured and unstructured, building and landscape, analog and digital, our proposal hopes to be a hybrid design tool. In a fully technologically timed manner, it tries to propose spatial typologies, arises questions without giving immediate answers, and leave more room for experimentation.