Τίτλος Διπλωματικής Εργασίας: Κατοικίες και επαγγελματικοί χώροι στην Θεσσαλονίκη
Φοιτητές: Γκριμπούλη Αφροδίτη, Κολόζη Αντωνία ,
Τιμοθέου Κατερίνα
Επιβλέποντες Καθηγητές: Εξαρχόπουλος Πάνος, Αμερικάνου Ελένη, Παπαγιανόπουλος Γιώργος
Πανεπιστήμιο: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
| Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ξάνθης
Το θέμα της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι συγκρότημα
κατοικιών με επαγγελματικούς χώρους για νέους στη Θεσσαλονίκη. Εστιάζοντας στο
ζήτημα της κατοικίας προτείνουμε έναν
εναλλακτικό τρόπο κατοίκησης, ο οποίος αναθεωρεί την δομή της σημερινής
πολυκατοικίας, προσθέτοντας περισσότερους κοινόχρηστους χώρους και
περιορίζοντας τους ιδιωτικούς. Με στόχο την συνεργασία και την επικοινωνία των
ανθρώπων οι οποίοι συμβιώνουν μέσα σε ένα κτίριο. Αρχική πρόθεση ήταν η
δημιουργία ενός τύπου κατοικίας που προορίζεται για συγκατοίκηση.
Διερευνώνται τα όρια του κοινόχρηστου και ιδιωτικού χώρου
ώστε η συνύπαρξη των ανθρώπων να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη. Επειδή
αναφερόμαστε στην συμβίωση, πιθανόν, άγνωστων μεταξύ τους ατόμων και εισάγουμε
κάποια κοινοβιακά χαρακτηριστικά στη πρόταση μας, επιλέξαμε την κοινωνική ομάδα των νέων διότι θεωρούμε
πως μπορούν να δεχτούν και να προσαρμοστούν
ευκολότερα στο συγκεκριμένο μοντέλο κατοίκησης. Ωστόσο μετά από μια
έρευνα για εναλλακτικούς τρόπους κατοίκησης, διαπιστώσαμε πως το συγκεκριμένο
μοντέλο λειτουργεί σε πολλές χώρες του εξωτερικού και επίσης δεν αναφέρεται
απαραίτητα σε νέους.
Η πρόταση μας λοιπόν ίσως αποτελέσει ένα κοινωνικό πείραμα
για τα δεδομένα της Ελλάδας. Το συγκεκριμένο συγκρότημα θα φιλοξενήσει νέους οι
οποίοι βρίσκονται στη φάση ανεξαρτητοποίησης, δηλαδή έχουν βγει στην αγορά
εργασίας και προσπαθούν να φτιάξουν την ζωή τους επαγγελματικά. Συνεπώς εκτός
από τις κατοικίες προσθέτουμε και κάποιους επαγγελματικούς χώρους που θα
χρειαστούν οι νέοι, πιθανώς για να εξελίξουν κάποιες καινοτόμες ιδέες, ή απλώς
για να κάνουν τα πρώτα τους επαγγελματικά βήματα.
Θεωρούμε πως κατάλληλη τοποθεσία για την λύση μας, θα ήταν το κέντρο μιας
πόλης, καθώς, σκοπός μας είναι η εξυπηρέτηση των νέων, στην ανάγκη τους για την
εύρεση εργασίας. Το οικόπεδο που επιλέξαμε για το θέμα μας, βρίσκεται στην
Θεσσαλονίκη, διότι είναι ένα μεγάλο αστικό κέντρο, στο οποίο υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση
νέων σήμερα. Εφόσον δεν μπορέσαμε να βρούμε ένα οικόπεδο όπου πληρεί τις
χωρικές απαιτήσεις για τη δημιουργία του συγκεκριμένου μοντέλου κατοίκησης, το
οικόπεδο που επιλέξαμε τελικά, εντοπίστηκε στη δυτική Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα
βρίσκεται πάνω σε έναν από τους βασικότερους δρόμους της πόλης, την οδό
Μοναστηρίου, το οποίο είναι αρκετά
απομακρυσμένο από το σημερινό κέντρο πόλης. Ωστόσο, το νέο πολεοδομικό σχέδιο
προβλέπει την αναβάθμιση στα δυτικά της
πόλης. Ειδικότερα, το συγκεκριμένο οικόπεδο προβλέπεται για γενική κατοίκηση.
Τέλος, υπάρχει βλέψη για τη διεύρυνση του κέντρου πόλης προς τα δυτικά.
Από την στιγμή που αναφερόμαστε σε συμβίωση ανθρώπων που πιθανών, δεν
γνωρίζονται μεταξύ τους, η βασική μελέτη, επικεντρώθηκε στην σχέση και τα όρια
μεταξύ δημόσιου, κοινόχρηστου και ιδιωτικού χώρου. Πράγμα που όρισε την
συνθετική ιδέα από την αρχή της διαδικασίας της μελέτης. Ταυτόχρονα
δημιουργήσαμε ένα ηλεκτρονικό ερωτηματολόγιο που απευθύνθηκε σε άτομα 18-35
ετών, με 220 συμμετοχές. Το πόρισμα ήταν
πως συμβίωση με ξένα άτομα είναι αρκετά αποδεκτή, με κάποιο ιδιωτικό χώρο ,
όπως υπνοδωμάτιο και λουτρό.
Η Δομή του συγκροτήματος ενσάρκωσε την συνθετική ιδέα,
επιμερίζοντας την λύση σε ζώνες κατά μήκος του κάθετου άξονα, με τις δημόσιες
λειτουργίες στο χαμηλότερο επίπεδο και τις ιδιωτικές στο υψηλότερο. Με το
“υπερυψωμένο ισόγειο” στη στάθμη του +5μ. να αποτελεί τη βάση για την
επικοινωνία και την συνεργασία των ενοίκων - χρηστών.
Οι κατοικίες αναπτύσσονται σε τρεις ορόφους καθ’ ύψος και σε 3 αυτόνομα σκέλη
κατά μήκος. Το κάθε σκέλος αποτελείται από:
1. Διαμερίσματα 3
διαφορετικών τύπων, κατηγοριοποιημένα βάση τον αριθμό των ατόμων που κατοικούν
(Α_Β_Γ)
2. Ένα μεγάλο κοινόχρηστο καθιστικό χώρο
3.Κοινόχρηστα
πλυντήρια.
4. Κοινόχρηστους ημιυπαίθριους χώρους.
--Ο τύπος Α αποτελείται από 2 δωμάτια, το πρώτο για ένα
άτομο και το δεύτερο για δύο εν δυνάμει άτομα τα οποία μοιράζονται μια κουζίνα.
--Ο τύπος Β αποτελείται από δύο δωμάτια που μοιράζονται μια
κουζίνα.
--Ο τύπος Γ αποτελείται από ένα μοναδικό δωμάτιο με κουζίνα.
Tο υλικό που δεσπόζει στο συγκεκριμένο συγκρότημα είναι το
εμφανές μπετόν το οποίο ενσαρκώνει, την οικονομία, την δύναμη και τη
σταθερότητα και τους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής. Αποτελεί ένα υλικό στο οποίο αναδεικνύεται
το καθαρό περίγραμμα των σκιών που δημιουργούν οι επαναλαμβανόμενοι όγκοι των
κατοικιών. Προκειμένου να αναδείξουμε τους όγκους των κατοικιών επιλέξαμε την
τοποθέτηση μιας επένδυσης τούβλου στις εσοχές που υπάρχουν. Το θερμό χρώμα του
τούβλου και η επανάληψη του συγκεκριμένου μοτίβου θα δημιουργήσει μια οικεία
και φιλόξενη ατμόσφαιρα γεμίζοντας οπτικά τις επιφάνειες του κτιρίου και
διασπώντας την μονοτονία του γκρίζου χρώματος του μπετό.
Χρησιμοποιούμε το μέταλλο
τύπου κορτέν για να αναδείξουμε κάποια γραφεία που προβάλλονται προς το
δρόμο. Επιλέχτηκε αυτό το υλικό επειδή τα συγκεκριμένα γραφεία επιθυμούσαμε να
μην αποτελούν μια μόνιμη κατασκευή, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα πρόσθεσης ή
αφαίρεσης ανάλογα με τις ανάγκες των χρηστών. Μέταλλο τύπου κορτέν
χρησιμοποιούμε και στην κεντρική κυκλική
καφετέρια του θέματος για να αναδείξουμε την ξεχωριστή λειτουργία της ως σημείο
εστίασης.
Παράλληλα το μέταλλο χρησιμοποιείται σε κάποιες ελαφριές
κατασκευές για σκίαση στα μπαλκόνια των κατοικιών, στην εκτεταμένη πέργκολα του
υπερυψωμένου ισογείου και σε κάποια στηθαία. Τα χρώματα που κυριαρχούν στη λύση
μας είναι το κόκκινο που προέρχεται από την τούβλινη επένδυση το πράσινο που
χρησιμοποιείται στα μεταλλικά στοιχεία και το κίτρινο που χρησιμοποιείται
σποραδικά σε τοίχους όπου σηματοδοτούν την κίνηση καθώς και στα υαλοστάσια των
κλιμακοστασίων ωστε να αναδείξουμε την κατακόρυφη κίνηση. Το κίτρινο επίσης
χρησιμοποιείται σε κάποιους κοινόχρηστους χώρους του υπερυψωμένου επιπέδου για
την ανάδειξη των λειτουργιών που εξυπηρετούν. Επίσης το φυσικό στοιχείο
τοποθετείται σποραδικά σε κάποια δώματα του κτιρίου ώστε να αποτελέσουν μικρές
πηγές αναζωογόνησης.
