Διπλωματική Εργασία: ΚΟΜΒΟΣ:
Επανάχρηση και Αποκατάσταση του Παλιού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Φοιτητές: Παναγιώτης Αντωνέλλος, Αρσινόη Νάσιου
Επιβλέπων: Ιάσων Πανταζής
Σχολή: Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων,
2021
Η
αποκατάσταση κτιρίων λαμβάνει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο εξαιτίας της
συσσώρευσης ιστορικού κτιριακού αποθέματος και της ανάγκης διαχείρισης του. Το
Παλιό Πανεπιστήμιο, στην οδό Δόμπολη με αριθμό 30, λοιπόν και πιο συγκεκριμένα
η αποκατάσταση και η επανάχρηση του ως κτίριο εστιών αποτέλεσε στόχο της συγκεκριμένης
διπλωματικής. Αρχικά αναλύθηκε η θέση του κτιρίου στην πόλη όταν κατασκευάστηκε
αλλά και η θέση που λαμβάνει σήμερα δίνοντας την δυνατότητα μίας μελλοντικής
πρόβλεψης. Επίσης σημαντικό στοιχείο αποτελεί η ανάλυση των κατασκευαστικών
φάσεων του συγκροτήματος κτιρίων καθώς και οι μεταγενέστερες προσθήκες που
έγιναν μέχρι την ολοκλήρωση του. Το κτίριο μπορεί πλέον να μην χρησιμοποιείται
σε όλη του την έκταση αλλά αρχικά κατασκευάστηκε για εκπαιδευτικούς λόγους με
το τωρινό ιδιοκτησιακό καθεστώς του να δυσχεράνει την αξιοποίηση του. Η
αξιοποίηση του είναι μερική στο τμήμα που έχει ανακαινιστεί φιλοξενώντας
δημόσιες υπηρεσίες με το μεγαλύτερο μέρος του να παρακμάζει. Το γεγονός αυτό
προσπάθησαν να ανατρέψουν πολλές προτάσεις από διάφορους και διαφορετικούς
φορείς με σενάρια αξιοποίησης του ως κτίριο εστιών, ως το νέο δημαρχείο της
πόλης, ως μουσείο Σύγχρονης τέχνης, ως μουσείο τυπογραφίας και πολλά αλλά. Το
ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι ποιο από τα σενάρια αυτά είναι το
επικρατέστερο και ταυτόχρονα ανταποκρίνεται στην αρχική παραχώρηση του
οικοπέδου για εκπαιδευτικούς λόγους;
Το
σενάριο που επιλέγεται λοιπόν είναι η χρήση του κτιρίου για την στέγαση
φοιτητών εξαιτίας της μεγάλης έλλειψης δωματίων σε συνδυασμό με την ολοένα και
μεγαλύτερη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε νέα τμήματα και σχολές. Για
τον λόγο αυτό αναλύονται οι υπάρχουσες φοιτητικές εστίες της πόλης και
συγκρίνονται μεταξύ τους. Έτσι προκύπτουν διάφορα συμπεράσματα σε σχέση με τις
εστίες με το σημαντικότερο να είναι η έλλειψη κοινόχρηστων χώρων για τους
φοιτητές και η μη ικανοποίηση τους με τα μικρά δωμάτια που τους προσφέρονται.
Τα δωμάτια αυτά παρουσιάζουν διαφορές και χωρίζονται σε πέντε τύπους ανάλογα με
τα τετραγωνικά που καταλαμβάνουν και τους χώρους που διαθέτουν. Ως πέμπτος τύπος
δωματίου εστιών αντιμετωπίζεται το δωμάτιο του ξενοδοχείου εξαιτίας της
υπενοικίασης δωματίων από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων λόγω της έλλειψης δομών. Οι
πέντε τύποι δωματίων συγκρίνονται με άλλους χώρους προσωρινής διαμονής ώστε να
προκύψουν οι κατάλληλοι χώροι για την στέγαση των φοιτητών στο Παλιό
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Κατά
την αρχιτεκτονική πρόταση το κτίριο διατηρείται στο μεγαλύτερο μέρος του με
λίγες καθαιρέσεις στα ξεχωριστά στατικά κτίρια του. Επίσης αναδεικνύεται η
ανάγκη συνομιλίας του με την γύρω περιοχή αλλά και σε μεγαλύτερη κλίμακα με την
πόλη. Η απαιτούμενη εξωστρέφεια επιτυγχάνεται μέσω μίας διαδρομής ενδιάμεσων
χώρων, στο εσωτερικό του κτιρίου κόμβου. Οι χώροι αυτοί απευθύνονται και στους
φοιτητές αλλά και στους κατοίκους της πόλης. Η κίνηση στο κτίριο είναι
σπειροειδής ξεκινώντας από την ισόγεια στάθμη και καταλήγοντας στην ανώτερη.
Εξυπηρετείται από τέσσερις πυρήνες και οδηγεί σε προσβάσιμα για όλους και μη
προσβάσιμα τμήματα όπως τα δωμάτια των φοιτητών. Τα δωμάτια, οι πιο εσωστρεφείς
χώροι, χωρίζονται ανάλογα με τα τρία μοντέλα κατοίκησης, την κατ-οίκηση, την
συν-οίκηση και την συλλογική κατοίκηση σε αυτόνομα δωμάτια, συγκροτήματα
δωματίων και δωμάτια με κοινόχρηστους χώρους. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να
ανταποκρίνονται στις διάφορες και διαφορετικές ανάγκες των φοιτητών. Ανάγκες
που ολοένα και αναπροσδιορίζονται.
Για
να διαβάσετε το συνολικό τεύχος, πατήστε εδώ.
Για
να δείτε την παρουσίαση, πατήστε εδώ.
____________________________________________________________________________________________________________
________________________________________________________________________________________________________________
Students: Panagiotis Antonellos, Arsinoi Nassiou
Supervisor: Jason Pantazis
University: University of Ioannina, 2021
ABSTRACT
In today’s time, the protection, the maintenance and
the protection of monuments and historical buildings is a crucial topic. Thus,
the aim of this thesis is the highlighting, the restoration and the reuse of a
historical building in the city of Ioannina. The Old University is at the
midpoint of progress, with many entities claiming it and suggesting different
ways of using its building program.
The Old University was built in the 1960s at an area
with scarce buildings. Its construction lasted for about twenty years and was
divided in six construction phases, with the product of those phases being the
independent static buildings that compose it. Nowadays, the building, which is
characterized by an intense decadence, provides a place for the facilities of
the township and in proximity to it, along the Doboli avenue, lies Zosimaia’s
School and the Doboli’s university dormitory. There are plans for a future
restructure of the wider area, which include the construction of the opposite
hill, the «Tsiliki» hill, and the formation of a roundabout.
After the analysis of the building’s history and its
architectural vocabulary coupled with its whereabouts compared to the city’s
current formation, it is concluded that the building is maintained quite well,
with standalone demolitions and extensions, and its usage as a university
dormitory is suggested. Currently, there are two functional university
dormitories at Ioannina, the dormitory of Dourouti and the dormitory of Doboli.
Nonetheless, these dormitories are not able to cater to the needs of the total
number of students who study at the city’s university, especially in relation
to the expansion of the University of Ioannina that includes the addition of
new departments and schools. The lack of management for the students’ need for
housing is engorged by the lack of maintenance and infrastructure of these two
complexes, that leads to an inability to provide to the students that live
there and to meet their needs, eventually causing a dissatisfactory «dormitory
life».
The designing of a new dormitory building, in
proximity to the town, will provide a solution to the problems that were
discussed above. Surely, the building, apart from the housing areas for the
students, is planned to be a destination in town hosting spaces that transfuse
extroversion. So, the building will be converted into a hub of interaction and
meeting for students and other users of the building’s facilities, in the
in-between places of the complexes. Through these interactive spaces, which are
addressed towards the students and the residents of the nearby area and city, a
path that runs through all the building and gives it «life» will be created.
